Βάθρο του κρατισμού αποτέλεσε το χυδαίο αλλά γλυκό ψέμα ότι όλοι είμαστε περίπου το ίδιο και ότι αν κάποιοι φαίνεται να ξεχωρίζουν αυτό δεν είναι παρά μια νοσηρή οφθαλμαπάτη.
[dropcap]Α[/dropcap]υτή είναι η εκδοχή της ισότητας που ο κρατισμός πλάσαρε και πλασάρει με σπουδή, μεγάλη. Γι΄ αυτό η αξιολόγηση είναι αμαρτωλή έννοια, πώς μπορείς ποτέ να αξιολογήσεις πράγματα που είναι σχεδιασμένα να είναι ίσα; Γι΄ αυτό η αριστεία είναι διαβολική σύλληψη, πρέπει με κάθε τρόπο να απαγορευτούν οι άριστοι. Δεν πρόβλεπονται τέτοιοι, άρα δεν υπάρχουν. Αυτά όμως δεν είναι παρά τα απλά συμπτώματα. Πίσω τους, η βαθύτερη ουσία βρίσκεται στην ψευτο-ισότητα του κηρύσσει ο κρατισμός και στη βαθιά ισοπεδωτική και υποτιμητική αντίληψη για το άτομο, που τη συνοδεύει.
Στην Κίνα τούς πολύ καλούς τελειόφοιτους των λυκείων τους τους στέλνουν σχεδόν με το ζόρι να σπουδάσουν στις ΗΠΑ. Γνωρίζοντας ότι οι 9 στους 10 θα μείνουν εκεί. Ο ένας όμως που θα γυρίσει αρκεί για να αποσβέσει την επένδυση. Εξάλλου και αυτοί που θα μείνουν στις ΗΠΑ πρεσβευτές του πολιτισμού τους θα είναι, άλλο ένα όφελος. Συγκρίνετε την προσέγγιση αυτή με την κατάργηση των προτύπων στην Ελλάδα. Που δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου του τερατώδους μύθου της ισότητας των πάντων.
Το παραμύθι αυτό κολακεύει την κοινωνία και ιδιαίτερα τους νέους. Γι΄ αυτό και υπάρχει. Τους κολακεύει όμως προσωρινά, στην ουσία τους κοροϊδεύει τους παγιδεύει και τους εξαπατά. Γιατί τους βάζει σε δρόμο που δεν τους ταιριάζει, που δεν οδηγεί πουθενά. Έχει γεμίσει η χώρα οικονομολόγους και μηχανικούς. Άνεργους. Παιδιά που εξαπατήθηκαν, που θα μπορούσαν να είναι άριστοι σε κάτι άλλο που θα διάλεγαν με κριτήριο τα θέλω τους και όχι παίρνοντας στα σοβαρά τις σειρήνες του κρατισμού και του μύθου τους περί ισότητας, που τους κάνει να πιστεύουν ότι όλοι μπορούν να τα κάνουν όλα εξίσου καλά. Που τους δημιουργεί προσδοκίες που δεν μπορούν να εκπληρωθούν, που κατασπαράζει το χρόνο τους και περισσότερο σημαντικό απ΄ όλα, που τους αλλοτριώνει δεν τους αφήνει να ανακαλύψουν το πραγματικό τους θέλω.
Τα ωφελιμιστικά ένστικτα λειτουργούν, βγαίνουν πάντα πάνω από ψευτο- υποκριτικές ιδεολογίες. Αυτές είναι χρήσιμες μόνο για να απαγορεύουν να φτιαχτούν ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα, μήπως και ξεφύγει η εκπαίδευση απ’ τη θανάσιμη αγκαλιά του κράτους. Για να απαγορεύουν στην Ελλάδα και την παραμικρή μεταρρύθμιση που θα έβγαζε την εκπαίδευση απ΄ τα αφρικανικά επίπεδα που βρίσκεται και θα την άφηνε να πλησιάσει το επίπεδο των χωρών που οι ίδιοι διαλέγουν για τους γόνους τους. Το μεγαλειώδες ψέμα της ισότητας των πάντων, πάει δίπλα δίπλα με την τερατώδη υποκρισία αυτών που το έχουν σχεδιάσει και το εκπέμπουν ασταμάτητα μέσα στην κοινωνία.
Και τέλος, το χειρότερο απ΄ όλα. Η ανύπαρκτη και υποκριτική ισότητα που κηρύσσουν οι απανταχού κρατιστές έχει ως αποτέλεσμα να επισκιάζεται και να εξαφανίζεται τελείως απ΄ το κοινωνικό γίγνεσθαι η μόνη ισότητα που μια εξελιγμένη κοινωνία οφείλει να θεραπεύει, την ισότητα των ευκαιριών.
Όταν κηρύσσεις ότι όλοι είναι γενετικά ίδιοι και ίσοι τι νόημα έχει η ισότητα των ευκαιριών; Θα ήταν μεγάλη αντίφαση κάθε συζήτηση για ισότητα ευκαιριών. Θα αποδομούσε το μεγάλο ψέμα περί ισότητας γενικώς και αορίστως, περί μιας ούτως ή άλλως δεδομένης ισότητας αποτελεσμάτων. Κι έτσι δεν ακούγεται κουβέντα για το θέμα αυτό.
Ψέμα, βροντερή υποκρισία και κοινωνική αδικία και ανισότητα, αυτό είναι το κόστος που έχει το γλυκό παραμύθι των ένθεν κακείθεν κρατιστών προκειμένου να πλασάρουν το μοντέλο τους, να το καταστήσουν ελκυστικό και να ναρκώσουν την κοινωνία.
[divider style=”solid” top=”20″ bottom=”20″]
Α.Κ.