Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί αναγνώστες.
[dropcap]Ε[/dropcap]πειδή όπως μαθαίνω τα κείμενα μου σας αρέσουν, και λαμβάνω διαρκώς τους θετικούς σχολιασμούς σας, κυρίως γιατί τοποθετούμαι αληθινά σε ό,τι επιλέγω να σχολιάσω, αυτή τη φορά σας έχω κάτι που δεν θα το πιστέψετε, κάτι που θα σας φανεί αναπάντεχο, κάτι που θα σας φανεί απρόσμενο, κάτι που θα φέρει τα πάνω κάτω στις μέχρι τώρα αντιλήψεις σας για τη στάση μου απέναντι στην παρούσα τοπική αυτοδιοίκηση.
Πολλοί οι λόγοι που αποφάσισα να συγγράψω αυτό το κείμενο, και πάρα πολλοί οι κίνδυνοι που εγκυμονούν άπαξ και εκδοθεί, όμως δεν φοβάμαι, ούτε μηνύσεις, ούτε απαγωγές, ούτε ακόμα και τη δολοφονία. Σαν άλλος Νίκος Κούρκουλος, στο Ορατότης Μηδέν, έρχομαι να σας καταθέσω τα πάντα, όσα ερεύνησα, όσα έμαθα, όσα άκουσα, και όσα κάθισα και σκέφτηκα μονάχος, με την ορθή λογική ως την καλύτερη μου παρέα, με αποτέλεσμα να σταθώ σε αυτό το βήμα, και μέσω χαρτιού και μελανιού, να βροντοφωνάξω «Όχι άλλο κάρβουνο – όχι άλλο κάρβουνο» !
Επειδή η αλήθεια είναι ωραίο πράμα, και πρέπει να λέμε την αλήθεια, και να μην κοροϊδεύουμε τον κόσμο, είμαι έτοιμος, και ηθικά και νοητικά και πνευματικά, να σας καταθέσω κάθε αρνητικό, κάθε ατόπημα, κάθε λάθος, κάθε έγκλημα τολμώ να πω, της διοίκησης Μελετίου, που εδώ και 13 χρόνια καταστρέφει και βλάπτει τον Ασπρόπυργο, και θέλει μάλιστα να αναλάβει και την δημαρχία για μία ακόμα, 4η φορα! Αλλά ας πάρουμε τα κακά ένα προς ένα.
[1] Ο Ασπρόπυργος δεν συγχωνεύτηκε μαζί με τα Λιόσια στο σχέδιο Καλλικράτης. Θυμάστε. Το 2011 η κεντρική εξουσία, επειδή μας αγαπά, μας σέβεται και μας νοιάζεται, αποπειράθηκε να μας εγκιβωτίσει σε έναν Καλλικρατικό Δήμο μαζί με τα όμορα και φίλια Λιόσια και την Φυλή ή με την Ελευσίνα και την Μαγούλα. Ο Δήμαρχος μας όμως, αντιτάχθηκε σθεναρά σε αυτή την απόφαση, την πολέμησε, και πέτυχε, καταφέρνοντας να αποτελούμε πια Αυτόνομο, μη Καλλικρατικό Δήμο, ατόφιο Ασπροπύργιο, χωρίς να ενωθούμε με κανέναν άλλο, αλλότριο. Και ερωτώ: γιατί κύριε Δήμαρχε μας το κάνατε αυτό; Εμένα δε μου αρέσει να αποκαλούμαι Ασπροπύργιος. Εγώ θα ήθελα να προχωράω στο δρόμο και να μου φωνάζουν, ‘εεπ, Ασπροπυργιώτη, Ασπροπυργιώωτηη’ και να μη γυρνάω. Μόλις μου φώναζαν όμως ‘έεεεπ, ΛιοσόΤ’ κατευθείαν να γυρνούσα και να έλεγα ‘έλα;!’. Να μάθαινα να λέω και το ‘λι’ διαφορετικά από ότι το λέω τώρα, λιοσότικα, έτσι, σαν Ιταλοαμερικάνος ! Πέραν αυτού όμως, αν ο Ασπρόπυργος είχε συγχωνευτεί -παραδείγματος χάρη- με τα Λιόσια, το Αστυνομικό Τμήμα Ασπροπύργου έπρεπε να το ξεχάσουμε. Δεν θα υπήρχε, μιας και το κέντρο θα ήταν μόνο τα Λιόσια, και άρα στα Λιόσια μόνο θα προβλεπόταν η λειτουργία Α.Τ. Έτσι, το έγκλημα στην περιοχή μας, θα υπερπολλαπλασιαζόταν, και θα μοιάζαμε μάλλον με πόλη της Λατινικής Αμερικής ή της Νότιας Αφρικής, παρά με Ελληνική πόλη.
Γιατί κύριε Δήμαρχε; Εγώ «δε θέλω μεροκάματο, θέλω χιλιάρα μηχανή και θάνατο, θέλω βία κι ανομία και σε φτύνω κοινωνία». Θέλω αναρχία ! Για ποιο λόγο μου αποστέρησες εμένα το δικαίωμα στην πρωτόγονη φύση και το νόμο της ζούγκλας και του χάους; Να περνάω από το κρεοπωλείο της αγοράς, να βλέπω ένα μπούτι μοσχάρι που μ’ αρέσει, να βγάζω ένα ελατάκι ή ένα σιδερολοστό, μπαμ, να σπάω τη τζαμαρία, να το παίρνω και να πηγαίνω σπίτι μου. Και πάρε εσύ στα Λιόσια να έρθουν να με πιάσουνε. Θα το’χω μαγειρέψει, θα το χω φάει, να μη σου πω και τι άλλο θα το χω κάνει κιόλας …
Επίσης αν ο Ασπρόπυργος είχε ενσωματωθεί με τα Λιόσια, δεν θα υπήρχε και η Πολεοδομία Ασπροπύργου. Γιατί κύριε Δήμαρχε μας το κάνατε αυτό; Να πηγαίναμε με το αυτοκίνητο, μισή ώρα απόσταση, να φτάναμε στην Πολεοδομία Λιοσίων, να μας έλεγαν «ό υπάλληλος απουσιάζει σε άδεια». Ξανά πίσω. Ξανά ‘επίσκεψη’. «Τι θα θέλατε», «μια χρήση γης». «Από πού είστε», «από τον Ασπρόπυργο». «Και που πέφτει αυτός». «Να πριν την Ελευσίνα». «Α κατάλαβα. Περάστε σε ένα μήνα να την πάρετε. » Αυτά και άλλα πολλά δηλαδή, θα καταμαρτυρούσαμε αν ο Ασπρόπυργος συγχωνευόταν με τα Λιόσια, μιας και πέραν της πολεοδομίας, μεταφέρθηκαν και άλλες δομές και αρμοδιότητες στον δήμο μας, λόγω Καλλικράτη. Αλλά ο κακός Δήμαρχος μας δεν μας άφησε να τα ζήσουμε. Μας έκοψε την ευκαιρία για μία ‘ευχάριστη αλλαγή’ που θα έσπαγε την μονοτονία και την ρουτίνα μας. Ένοχος ο Νίκος Μελετίου, τέλος.
[2Το 2007, το κράτος που μας αγαπά, και μας πονά, και μας σέβεται, θέλησε να επιβάλλει στην περιοχή μας πρωτοβάθμιο βιολογικό καθαρισμό, στο Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Θριασίου Παραλίας. Πρωτοβάθμιος βιολογικός καθαρισμός σημαίνει προχειρότητα, σημαίνει αφόρητη δυσωδία, σημαίνει υψηλού επιπέδου μόλυνση, σημαίνει τσιγκουνιά κονδυλίων, με τον Ασπροπυργιώτη πάντοτε στο ρόλο του θύματος, στον ρόλο του … μακάκα ! {Μακάκας ή μακάκος, γένος μαϊμούδων του Παλαιού Κόσμου, της υποοικογένειας των Κερκοπιθηκιδών.} Τότε ο Δήμαρχος μας ξεκίνησε έναν εξαιρετικά δύσκολο αγώνα, γραφειοκρατικά όμοιο με εκείνο του Δαυίδ και του Γολιάθ, με εξαιρετικά δυσοίωνες προβλέψεις, για να επιτύχει καλύτερους όρους στα ήδη τετελεσμένα, στο έργο αυτό που η κεντρική διοίκηση «απεφάσισε και διέταξε» να δημιουργήσει στον τόπο μας. Η υπόθεση έφτασε μέχρι τις Βρυξέλλες – και μάλιστα 2 φορές- όπου και δικαιωθήκαμε: εν τέλει επεβλήθη Τριτοβάθμιος Βιολογικός Καθαρισμός, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, δηλαδή κλειστού τύπου, με αυξημένα μέτρα ασφαλείας, και τα λύματα στην σπάνια περίπτωση της υπερχείλισης να απελευθερώνονται 1500 μέτρα εντός της θαλάσσης, και όχι ανοιχτά και ελεύθερα στα 30 μέτρα που προέβλεπε ο Πρωτοβάθμιος Βιολογικός Καθαρισμός, στην παραλία που είχε σκοπό ο κρατικός σχεδιασμός. Στους δικαστικούς αγώνες απέναντι στον γίγαντα που λέγεται Ελληνικό Κράτος, ο μοναδικός που τον βοήθησε ήταν ένας Ευρωβουλευτής. Όλοι οι άλλοι, ήταν “στο κόλπο” , και αυτός ο παλιοδήμαρχος μας ο Μελετίου, ήταν φωνή βοώντος εν τη ερήμο”.
Και σας ρωτάω; Γιατί κύριε Μελετίου μας το κάνατε αυτό; Για ποιο λόγο; Εγώ ήθελα να πηγαίνω με τη γυναίκα μου στην παραλία για καλαμαράκι, και να μου κάνει ζαφ το κύμα στα πλάγια, και να μου ‘ρχεται η μπ-στούρα και η ζέμα, και μάλιστα βαρέας και ανθυγιεινής μορφής, όχι ζέμα ο,τι κι ό,τι ! Τοξική ζέμα, μπόχα αναπάντεχη από αυτή που γίνεσαι πράσινος με την πρώτη εισπνοή! Να πηγαίνω άνθρωπος εκεί πέρα και να φεύγω εξωγήινος! Για ποιο λόγο μπλοκάρατε αυτήν την υπόθεση και μάλιστα με τόσο πείσμα και τόσο γινάτι; Εγώ θέλω μόλυνση και ρύπανση, εγώ εμπιστεύομαι το κράτος και πιστεύω πως ενδιαφέρεται για την πόλη μου και θέλει μόνο το καλό μου! Είστε ένας απαράδεκτος δήμαρχος! Ειλικρινά ντροπή σας δηλαδή…
[3] Εδώ είμαστε. Η χειρότερη πράξη του θεάτρου της Μελετιακής Δημαρχίας. Ένα λάθος που καθημερινά βαραίνει τον Ασπρόπυργο, και όσο και αν προσπαθούμε δεν μπορούμε να το ‘μαζέψουμε’. Ένα έγκλημα για την πόλη ! Η απουσία HotSpot, η μανιακή προσπάθεια του κράτους να το επιβάλλει στον Ασπρόπυργο, και η ακόμα πιο μανιακή αντίσταση του Δημάρχου να το αποτρέψει – όπου τελικά κέρδισε ο τελευταίος. Ο άνθρωπος είναι ιμάρης, τι καθόμαστε και ασχολούμαστε μαζί του; Τελοσπάντων, όλοι θυμόμαστε πριν από 2 χρόνια, που η κυβέρνηση που τόσο μας αγαπά και μας νοιάζεται εμάς τους Ασπροπύργιους, αποφάσισε, επειδή έτσι της σηκώθηκε μια μέρα .. η σημαία, να εγκαταστήσει στην καρδιά της Γκορυτσάς HotSpot. Αρχικά είχε μιλήσει για 800 μετανάστες ποικίλης μορφής και προελεύσεως, αλλά βέβαια εμπιστευόμαστε την κυβέρνηση μας: αν είπε 800 θα ήταν 800, και αποκλείεται μετά να γίνονταν 1000, 2000, 5000, 12.000!!!. Αυτό βέβαια δεν το κατάλαβε ο κοντόφθαλμος δήμαρχος μας και ξεσήκωσε τον κόσμο. Έφτασε να κινητοποιήσει περίπου 3000 Ασπροπύργιους για να αντισταθεί στις βουλήσεις του κράτους. Και τα κατάφερε ο άθλιος, ο αχρείος!!
Ο Υπουργός μέσα στη Βουλή σήκωσε τα χέρια ψηλά και φώναξε «Να πείτε στον κύριο Μελετίου πως δεν πρόκειται να γίνει hotspot στον Ασπρόπυργο!» Τι φρίκη Θεέ μου! Γιατί κύριε Δήμαρχε μας το έκανες αυτο;! Γιατί μας αφαίρεσες το δικαίωμα να αποδείξουμε στους ανθρώπους την Ελληνική φιλοξενία, αφού οι καλοί μας αυτοί ταλαίπωροι άνθρωποι, με πρώτη και καλύτερη τη Λέσβο, έχουν αποδείξει πως είναι φιλότιμοι, και πράοι, και άψογοι φιλοξενούμενοι, όπου κι αν βρεθούν! Ελληνική φιλοξενία σημαίνει κύριε Δήμαρχε, να βάζω όποιον λάχει στο σπίτι μου, και αν δε του αρέσουν τα φαγητά μου, να τουμπάρει το τραπέζι ανάποδα και εγώ να του ζητάω συγγνώμη! Να κατεβάζω τις εικόνες από το σπίτι μου αν ενοχλούν τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις! Να μην φεύγει όταν τελειώσει το κέρασμα, και άμα του τη βαρέσει και λίγο περίεργα να μου κλείνει το δρόμο και να μη μ’αφήνει να μπω στ’αμάξι μου, και έτσι και μιλήσω να με δέρνει κιόλας! Αυτή είναι ελληνική φιλοξενία κύριε Δήμαρχε! Να έρθει στο τσακίρ κέφι ο καλεσμένος μου, και άμα του σηκωθεί και τίποτα, να του παραχωρήσω τη γυναίκα μου για να τον ηρεμήσω, να τον φροντίσω τον άνθρωπο, ή άμα δε μπορεί η γυναίκα μου, και είναι στις ‘μέρες’ της, εγώ τι είμαι εδώ; Τι ρόλο βαράω; Να κατηγορηθώ ως αφιλόξενος δηλαδή; Ε, όχι βέβαια. Και όχι μόνο μας στέρησε ο Δήμαρχος την ευκαιρία από την πρέπουσα επίδειξη της ελληνικής φιλοξενίας, αλλά μας στέρησε και τις επενδύσεις! Θα σου αφήναν και λεφτά στη πόλη ρε κορόιδο οι επενδυτές! Αλλά τόσο σου κόβει… Και δε μπορώ να καταλάβω ένα πράμα ρε παιδί μου. Αφού μας έλεγαν εκεί πάνω στην έκταση του ΥΠΟΜΕΔΙ κάποιοι που αγαπάνε τον Ασπρόπυργο πολύ και δεν έχουν καμία μικροπολιτική σκοπιμότητα, να “σηκωθούμε να φύγουμε από την κατάληψη” γιατί τα πήρες από το κράτος και μας κατέβασες τζάμπα σε διαμαρτυρίες, αφού μας είχες πουλημένους από την αρχή, τελικά γιατί δεν έγινε το HotSpot ρε Δήμαρχε, εξήγησε μου. Δηλαδή τόσο μάγκας είσαι, και τους τα πήρες και τους δούλεψες κιόλας και τους τα ‘φαγες, και δεν ήρθε και το hotspot; Μωρ’ μπράβο αλητεία! Αληταράς σκέτος, γκάνγκστερ !!!
[4] Ως γνωστόν ο Νίκος Μελετίου παρέλαβε την δημαρχεία το 2006 με έλλειμμα δεκάδες μύρια και πλέον κατάφερε να φτάσει να έχει ταμείο περίπου 20 εκατομμύρια…. Στο νοικοκύρεμα αυτό των Δημοτικών Οικονομικών, συνέβαλε ο (μονομερής) επαναπροσδιορισμός του τοκοχρεωλυσιακού επιτοκίου, στην υπεύθυνη για τον δανεισμό του Δήμου μας τράπεζα, και η αναπροσαρμογή του φόρου του ΧΥΤΑ και των ΕΛΠΕ. Ας αρχίσουμε με την τράπεζα: το 2007 ο Δήμαρχος, με το έτσι θέλω, το αρβανίτικο ahstu dahstu, επισκέφθηκε ένα από τα τραπεζικά ιδρύματα υπεύθυνο για ένα από τα μεγάλα δάνεια του δήμου, και μετά από ένα meeting κάποιων ωρών, σκληρών διαπραγματεύσεων, ο Δήμαρχος έφυγε με το κοστούμι του και ένα έγγραφο όπου δήλωνε πως το επιτόκιο από 6,1% είχε πέσει ανεπιστρεπτί στο 1,3%. Οι δε τραπεζίτες, εξήλθαν από το meeting, σίγουρα με το κοστούμι τους, αλλά δεν ξέρουμε σίγουρα αν φορούσαν το κάτω τμήμα του, το παντελόνι δηλαδή. Και ερωτώ τον κύριο Δήμαρχο. Γιατί μας το κάνατε αυτό, σε εμάς τους Ασπροπύργιους πολίτες, και γιατί συμπεριφερθήκατε έτσι στους καλούς μας τραπεζίτες; Εμείς οι Ασπροπύργιοι θέλουμε να πληρώνουμε καπέλα και πανωπροίκια, αφού τα πληρώνουμε στην εφορία και στο ΔΝΤ ως κρατικοί πολίτες, τότε έχουμε δικαίωμα να τα πληρώνουμε και ως δημοτικοί πολίτες. Ναι, εντάξει, γνωρίζουμε πως βάσει Συντάγματος, εν καιρώ κρίσεως οι τράπεζες, όπως και κάθε ιδιωτική επιχείρηση, δεν μπορούν να κερδοσκοπούν σε βάρος των πολιτών, και πως οι τόκοι πρέπει να θεωρούνται, σε αυτήν την ειδική περίπτωση, κεφάλαιο! Όμως τι να γίνει βρε αδερφέ, έτσι είναι οι καιροί! Εμείς θέλουμε να πληρώνουμε, εσάς ποιος σας όρισε αρμόδιο για να διαπραγματευτείτε να πληρώνουμε λιγότερο; Εμείς με την ψήφο μας, ε; Καλά, δε θα το ξανακάνουμε. Και οι τραπεζίτες; Οι καλοί μας τραπεζίτες; To ξέρετε πως με το deal σας κόψατε δε ξέρω και’γω από πόσα golden boys, τα πριμ τους και τα μπόνους τους; Ξέρετε πόσα άγαμα χρυσά παιδιά, αποστερήθηκαν τις διακοπές τους στην Μύκονο και την Ίμπιζα, μαζί με τις σοβαρές συντρόφους τους, που ήταν έτοιμες να κάνουν επισκέψεις (visits) στα εν λόγω θέρετρα, μα τελευταία στιγμή ακυρώθηκαν; Πόσες γραμμές, πόσα ροφήματα και πόσα αφεψήματα τους στερήσατε;! Όσον αφορά τους έγγαμους golden boys ξέρετε δε, πόσα τριήμερα σε σπα στην Ελβετία ακυρώθηκαν, και πόσα iphones τελευταίας τεχνολογίας δεν αγοράστηκαν, εν τέλει, στα παιδιά τους; Γιατί το κάνατε αυτό κύριε Δήμαρχε; Ποιος θα τα πληρώσει όλα αυτά αν όχι ο λαός του Ασπροπύργου; Βλέπετε που καλώς σας αποκαλώ έναν απαράδεκτο δήμαρχο; Ντροπή σας! Κανένας άλλος δεν θα το έπραττε αυτό και το ξέρουμε.
[5] Ένα ακόμα πολύ κακό της θητείας Μελετίου, είναι η πολιτική πράσινης ανάπτυξης του. Η απόκτηση και εκμετάλλευση του Αγροκηπίου, η κατασκευή ‘πράσινων χώρων αναψυχής και άθλησης, οι πράσινες πλατείες. Τα πάρκα και τα αλσύλλια, η ανακατασκευή του Μητροπολιτικού Πάρκου Γκορυτσάς, με νέα φύτευση 1500 ψηλών δέντρων σε επιφάνεια 110 στρεμμάτων, η οργανωμένη ανακύκλωση, αλλά και η αντικατάσταση χιλιάδων λαμπτήρων με 8.326 σώματα LED. Τι τα θες ρε φίλε όλα αυτά μου λες; Ποιο περιβάλλον και πράσινΑ άλογα; Τι μας ενδιαφέρει εμάς το περιβάλλον; Ακούς τους επιστήμονες που λένε και λένε, και δεν ξέρουν τι λένε στην τελική. Η ΓηΣ τόσα εκατομμύρια χρόνια υπάρχει, έπαθε τίποτα; Γιατί να πάθει τώρα δηλαδή; Δεν παρακολουθείς λιγάκι τον Τράμπ, που εγκατέλειψε την Παγκόσμια Πράσινη Ατζέντα; Ποια κλιματική αλλαγή και παγκόσμια υπερθέρμανση; Αυτά είναι γραφικότητες κάποιων τεμπέληδων που ονομάστηκαν περιβαλλοντολόγοι. Ο Τραμπ δεν ξέρει δηλαδή, και ξέρεις εσύ Δήμαρχε; Μπρος στο κέρδος, τι αξία έχει το περιβάλλον; Εμείς λεφτά θέλουμε και όχι πράσινα, μια χαρά είμαστε και χωρίς αυτά. Aμ η «βιώσιμη ανάπτυξη», άλλο φρούτο και τούτο πάλι, άκου τι σκαρφίστηκαν οι άτιμοι, για να κοροϊδεύουν τον κοσμάκη. Μια χαρά είναι το περιβάλλον, να το αφήσουμε και αυτό στην ησυχία του, να μας αφήσει και εμάς στην δικιά μας. Ακούς εκεί, όλα τα χε η Μαριωρή, το περιβάλλον και η βιώσιμη ανάπτυξη της έλλειπε!
[6] Ένα ακόμα πολύ σοβαρό κακό της Δημαρχιακής θητείας Μελετίου είναι η στήριξη του στον εντόπιο αθλητισμό. 80.000 ευρώ περίπου δίνει κάθε χρόνο σε 36 αθλητικά σωματεία. Xώρια από το πόσα κονδύλια πάνε σε γήπεδα, πάρκα αθλητισμού και γυμναστήρια. Να στηρίζονται Σωματεία αθλητικά και να ανεβαίνουν στη Β’ Εθνική μετά από 40+ χρόνια, χάρη στην σταθερή στήριξη του Δήμου και του ίδιου του Δημάρχου! Και ερωτώ ξανά, γιατί κύριε Δήμαρχε, για ποιο λόγο και με ποιο δικαίωμα; Γιατί δίνεις ευκαιρία στον Ασπροπύργιο να αθληθεί, τζαμπέξ, και γιατί δίνεις δικαίωμα ειδικά στον νέο να ασχοληθεί με τον πρωταθλητισμό, με προδιαγραφές, με κονδύλια, με γιατρούς, με προπονητές, και μάλιστα εντελώς δωρεάν; Κάτι για ευγενή άμιλλα ακούω, κάτι για αθλητικά ιδεώδη, ρε παιδιά σοβαρά μιλάμε; Αρχαία Ελλάδα είμαστε; Αυτά πάνε – περάσανε. Να αθληθούν οι νέοι για να μην πάρουν κακό δρόμο λέει, να εκτονώνουν το άγχος τους και να μένουν μακριά από ναρκωτικά. Άκου τώρα οπισθοδρομικά και παράλογα πράγματα. Αμ το άλλο, που όποτε με συναντούν από άλλες πόλεις με ζαλίζουν με τους πρωταθλητές μας. Όλη η Ελλάδα μας γνωρίζει για τα μετάλλια μας και τις επιτυχίες μας. Εγώ κύριε Δήμαρχε, δεν αγαπώ την πόλη μου, ούτε την πατρίδα μου. Ξενερώνω όταν Ασπροπύργιοι αθλητές, των βαρέων αθλημάτων, γίνονται αιτία να σηκωθεί η Ελληνική σημαία και να παιχτεί ο Εθνικός Ύμνος σε Πανελλήνιους Αγώνες, σε Παμβαλκανικούς Αγώνες, σε Πανευρωπαϊκούς Αγώνες, σε Παγκόσμιους Αγώνες. Δε γουστάρω, πως το λένε! Ο Ασπρόπυργος έχει πολύ καλύτερα πράγματα να κάνει, αλλά σε αυτό θα επανέλθω παρακάτω.
[7] Ένα ακόμα απαράδεκτο κακό που έχει προκαλέσει ο Νίκος Μελετίου και η «Ώρα Ευθύνης στον Ασπρόπυργο» είναι η προώθηση της παιδείας και του πολιτισμού. Σχολεία ανεγείρονται, για όλο το φάσμα των μαθητικών ηλικιών. Στην Άνω Φούσα, κατασκευάστηκε το 11ο Δημοτικό Σχολείο και Νηπιαγωγείο. Από τις πλέον σύγχρονες εγκαταστάσεις στη Δυτική Αττική, κατά πανθομολογία. Όσον αφορά το 4ο Γυμνάσιο στην Γκορυτσά και το 2ο Λύκειο στα Γερμανικά, ολοκληρώθηκαν οι αγορές των οικοπέδων, όπου και εγκρίθηκαν, μετά της απαραίτητης γραφειοκρατίας. Πέντε (5) Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών λειτουργούν άκρως καινοτομικά στην πόλη μας, διδάσκωντας μια ευρεία θεματολογία, όπως Θεατρική Αγωγή, Μουσικοκινητική Αγωγή, Ευρωπαϊκή μουσική, Βυζαντινή μουσική, χορό παραδοσιακό & μοντέρνο, αθλητικές δραστηριότητες, σκάκι, ταε κβο ντο, γλωσσικά παιχνίδια, κ.α. Πεντακόσσια παιδιά, γεμίζουν παραγωγικά τον ελεύθερο χρόνο τους αντί να καίγονται στην τηλεόραση ή στα smart phones. Σας ακούγονται καλά όλα αυτά; Εμένα όχι. Και ειδικά όταν μαθαίνω πως όλα αυτά γίνονται δωρεάν, φρίττω! Για να συνεχίσω όμως, να εκθέτω την παρούσα τοπική αυτοδιοίκηση, το Πνευματικό Κέντρο, παράγει καθημερινά πολιτισμό, και αποτελεί όντως ένα από τα ελάχιστα ελληνικά τοπικά πνευματικά κέντρα που επιτελούν σοβαρά το έργο τους. Δηλαδή, πέραν όλων των άλλων, το Δημοτικό Ωδείο του Πνευματικού Κέντρου παρέχει πτυχία αναγνωρισμένα από το Υπουργείο Παιδείας. Από που κι ως που; Franchise το κάναμε; Στον δήμο μας διδάσκονται επίσης Ισπανικά και Ρωσικά, σε συνεργασία με επίσημους γλωσσικούς φορείς, διεθνή πανεπιστήμια και πρεσβείες. Η Ασημένια μας βιβλιοθήκη, με 20.000 τίτλους βιβλίων πρόσφατα έγινε πλουσιότερη κατά 8.000 ακόμα, δωρεά της Ρουμάνικης πόλης Πλοϊέστι, μετά την επίσημη αδελφοποίηση των Δήμων μας. Για να μη μιλήσω για τον ειδεχθή θεσμό του Ανοικτού Πανεπιστημίου, με απαστράπτοντες ομιλητές/καθηγητές από όλο τον Ελλαδικό και Ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό χώρο. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά τα κακά, στο κτήριο της Αλωνίστρας, στο σιντριβάνι, πρόσφατα εγκαινιάστηκε το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, ονόματι «Βιομηχανικά Συστήματα Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου», και άλλα προγράμματα να έπονται για το εγγές μέλλον. Θα σταματήσω εδώ έχοντας καλύψει τα βασικά και θα ερωτήσω:
Γιατί κύριε Δήμαρχε όλη αυτή η πρεμούρα για την παιδεία; Ποιος είσαι τελοσπάντων, ο Ιωάννης Καποδίστριας, ή ο Λαυρέντιος ο Μέδικος της Φλωρεντίας, που πατρονάριζαν τα γράμματα και τις τέχνες; Χάθηκε ο κόσμος να μας κάνεις έναν Σύλλογο Σταξίματος, για να πιάνουμε καρδερίνες, καναρίνια, και καρδερινοκάναρα, όπως τα παλιά τα χρόνια, και να μην ασχολούμαστε με αυτά τα παλιογράμματα; Ένα Σύλλογο Σκυλοδευτερίων, να γουστάρουμε; Να κάνεις δώρο από μία τσάπα σε όλα τα παιδάκια, και μετά από αυτό το απαίσιο σχολείο, να πήγαιναν σούμπιτα στα χωράφια – αφού ο Ασπρόπυργος έχει ακόμα αγροτική δομή οικογένειας, και ως γνωστόν τα παιδιά προορίζονται για εργατικό δυναμικό. Ποια Παιδεία και ποια Γράμματα και ποια Γνώση και ποιο Πολιτισμό; Εγώ αγαπώ το σκοταδισμό και τον Μεσαίωνα, είμαι παρελθοντολάτρης και προγονολάτρης, γιατί μου το χαλάς; Δεν θέλω ο Ασπρόπυργος να παράξει σφαιρωμένα και αναγεννησιακά μοντέλα πολιτών, θέλω μονομέρεια και εργατιά. Θέλω η πόλη μου να γίνει φυτώριο εργατών, όχι διευθυντικών στελεχών, μανατζερς, δασκάλων, μουσικών, μεταφραστών κτλ. Θέλω χαμηλό ανθρώπινο κεφάλαιο. Ποιος είσαι εσύ που έρχεσαι με τα πατροναρίσματα σου να μου αλλάξεις το ταπεινό, το μικρόνοο, και ηττοπαθές μου όραμα για το μέλλον;
[8] Ένα ακόμα σοβαρό κακό της ειδεχθούς θητείας Μελετίου στον Δημαρχιακό θώκο, είναι η μέριμνα του για τα ευαίσθητα κοινωνικά στρώματα. Τρία ΚΑΠΗ, κέντρο Ασπροπύργου, παραλία και Γκορυτσά, φροντίζουν τους 1000+ γηραιούς συμπολίτες μας, παρέχοντας τους κλιματισμό, δραστηριότητες, συνεστιάσεις, και δωρεάν ιατρικές εξετάσεις ή ακόμα και νοσοκομειακή φροντίδα κατ’ οίκον. Συγχωρέστε με τώρα, αλλά αυτό που μας ωφελεί; Πάρε για παράδειγμα τους γονείς μας. Μας έφεραν στον κόσμο, στερήθηκαν βόλτες, διασκεδάσεις, προσωπικό χρόνο και προσωπικά έξοδα για να μας μεγαλώσουν, θυσίασαν το ‘εγώ’ τους για εμάς. Μας παρείχαν αγάπη, στοργή, φροντίδα και ότι υλικό, ηθικό και συναισθηματικό βρισκόταν εντός του πλαισίου των δυνάμεων τους. Ε και λοιπόν!; Να τους κρατήσουμε τώρα βαρίδια στη ζωή μας; Ε όχι ρε φίλε!!! Να τους βάλουμε σε κανα γηροκομείο ή να τους παρατήσουμε στην τελική!! Θέλουμε να ζήσουμε!!!! Ποιος είσαι εσύ κύριε Μελετίου που θα φροντίσεις τους ηλικιωμένους!;; Ποιος είσαι εσύ, που με βάζεις με την συμπεριφορά σου και την πολιτική σου να κρίνω τον εαυτό μου, να αισθανθώ ένοχος με την συνείδηση μου, να αισθανθώ φθηνός, και εσύ καλύτερος, πιο παντελονάτος από μένα !;;; Oι γέροι τελειώσανε, το ίδιο και οι κοινωνικά αναξιοπαθείς, θύματα της κρίσεως. Ποιά Τράπεζα Χρόνου, Ποιό Κοινωνικό Παντοπωλείο, Ποιο Κοινωνικό Συσσίτιο, Ποιό Κοινωνικό Φαρμακείο, Ποιά Ιματιοθήκη; Για ποιόν λόγο να υπάρχουν η Απαλλαγή δημοτικών τελών, η κοινωνική εταιρικότητα, και το σύνθημα ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΙΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, και άλλες αηδίες. Έχω γελάσει πολύ με αυτό που διάβασα δε, στην επίσημη ιστοσελίδα του www.nikosmeletiou.com, στην υποσελίδα «κοινωνική συνοχή»: «Όπως όταν οπλίζουμε σκυρόδεμα σε μία οικοδομή, το κάνουμε ενιαία, έτσι ακριβώς φροντίζουμε για την ομοιογένεια του τόπου μας, την αρραγή συνοχή, διαμέσω της ανάληψης συνευθύνης και της κοινωνικής εταιρικότητας, με σκοπό κάθε πολίτης μας να αισθάνεται το ίδιο Ασπροπύργιος με τον άλλο, ίδιας ποιότητας, ίδιων δικαιωμάτων και ίσων ευκαιριών, διασφαλίζοντας έτσι μια συνολική ποιότητα στο μωσαϊκό που συνθέτει την εντόπια κοινωνία μας».
Χαχα! Οι γέροι, οι αδύναμοι, οι αναξιοπαθούντες κύριε Μελετίου πρέπει να αφεθούν μόνοι τους, και να εξαλειφθούν. Αυτό προστάζει η Κοινωνική Δαρβινική και το φιλοσοφικό στερέωμα του ‘καπιταλισμού των ορνίθων’ (vulture capitalism). Tί δεν καταλαβαίνεις και το κουράζεις; Ασχολήσου με τους δυνατούς και σταμάτα ασχολείσαι με τους αδύναμους.
[9] ΄Ένα απαράδεκτο κακό που έκανε επίσης ο Νικο-Μελέτης στον Ασπρόπυργο ήταν που συγχώνεψε τα δύο Ελληνικά φύλλα, που συμβιώνουν στον Ασπρόπυργο εδώ και δεκαετίες: Αρβανίτες και Πόντιοι. Με πολύ προσωπικό του κόπο, Αρβανίτες γηγενείς και Πόντιοι, άρχισαν να φιλιώνουν, να μονοιάζουν, να συναναστρέφονται, να απογκετοποιούνται, να γίνονται ένα. Στην αρχή υπήρξε μια κατανάγκη οικονομική συναλλακτική, μια εντόπια επιχειρηματική δοσοληψία, μεταξύ των μεν και των δε, στην πορεία όμως έγινε και κοινωνική, και ηθική, και στο τέλος και φιλική και φυσική. Χριστιανοί Ορθόδοξοι, και από τις δύο πλευρές, εκκλησιάζονται στις ίδιες εκκλησίες. Αρβανίτες προτιμούν να χτίσουν σπίτια, ή να αγοράζουν ή να νοικιάζουν διαμερίσματα σε περιοχές εκτός κέντρου, στην Γκορυτσά ή στην Άνω Φούσα, για παράδειγμα, και από την άλλη Πόντιοι έρχονται να ζήσουν στην καρδιά του οικιστικού ιστού, στο κέντρο της πόλης του Ασπροπύργου, δίπλα στο Ρολόι. Οι Πόντιοι γίνονται Αρβανίτες και οι Αρβανίτες γίνονται Πόντιοι, και στο τέλος οι διαχωρισμοί εξαλείφονται και υπάρχουν μόνο οι Ασπροπύργιοι, και τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτε λιγότερο. Ήδη τη στιγμή αυτή, εκπονείται διδακτορική διατριβή σε κρατικό πανεπιστήμιο, για το πως οι δύο αυτοί πληθυσμοί συγχωνεύονται, αφομοιώνονται και αλληλοαπορροφούνται στον Ασπρόπυργο. Μου΄ρχεται να βάλω τα κλάματα από τη συγκίνηση! Φυσικά και ειρωνεύομαι… από πού και ως που να συμβεί αυτό; Που μας ωφελεί; Εγώ ήθελα γκέτο και απαρτχάιντ, διαχωρισμό, και σιδηρούν παραπέτασμα, εγώ ήθελα τον Ασπρόπυργο Νότια Αφρική και Ανατολική Γερμανία, πριν το 1991. Ποιος είσαι εσύ ρε Νικο-Μελέτη, ο Νέλσον Μαντέλα είσαι για να ενώνεις πληθυσμούς και ανθρώπους, ή ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ; Είσαι και ανθρωπιστής δηλαδή; Να σου δώσουμε και το Νόμπελ Ειρήνης άμα είναι ..
[10] Αυτός ο Δήμαρχος μας, αυτός ο ρατσιστικός παλιάνθρωπος, τόσο πολύ κυνήγησε και ταλαιπώρησε τους αγαπητούς μας Ρομά, που δεν θα του το συγχωρέσω ποτέ – και πιστεύω ούτε και εσείς! Τους έδιωξε τους κακόμοιρους από εκτάσεις που είχαν καταπατήσει πηγαίνοντας μάρτυρας σε δεκάδες δικαστήρια μαζί με τους ιδιοκτήτες- πολίτες του Ασπρόπυργου και εναντίων στους Ρομά. Κάτι ΜΚΟ, που πήγαν να τους υποστηρίξουν, τους ξαπέστειλε κακήν κακώς με αποτέλεσμα να τρώει μηνύσεις απανωτές. Τι να πω ρε παιδί μου; Που τον βρήκαμε τον άνθρωπο; Ξέρετε συνολικά πόσα δικαστήρια έχει ο Μελετίου με τους Ρομά; Ενενήντα παρακαλώ! Άσε τους ανθρώπους να ζήσουν ρε! Και τι κάνουν στην τελική; Εγκληματίες είναι; Kλέφτες είναι; Nαρκωτικά πουλάνε; Όπλα πουλάνε; Ή μήπως οι περισσότεροι έχουν ποινικό μητρώο; Όχι πες μου, πείραξαν ποτέ οι Ρομά τον Ασπρόπυργο; Πείραξαν έστω και έναν Ασπροπύργιο, την περιουσία του, τον ίδιο, λήστεψαν ποτέ κανέναν, ή δημιούργησαν κακόβουλες φθορές σε ιδιοκτησίες; Φυσικοί αποδομητές μετάλλου είναι οι άνθρωποι, άστους να ζήσουν. Ο Χριστός και η Παναγία δηλαδή, έλεος !
[11] Το τελευταίο κακό της θητείας Μελετίου που θα περιγράψω είναι προσωπικό, είναι ο ίδιος ο Μελετίου σαν άνθρωπος. Καταρχάς έχει κοχόνες, έχει κάκαλα, έχει ‘ωα’ (αρχ. Ελληνικά, ωόν = αυγό). Αν πει ναι, θα είναι ναι, αν πει όχι θα είναι όχι. Μιλάει σταράτα και ντόμπρα, φοράει παντελόνια, είναι λακωνικός και δεν δίνει μεσοβέζικες απαντήσεις. Είναι κατά βάση ειλικρινής, ρεαλιστής και πραγματιστής, ενώ ταυτόχρονα ξέρει να ελίσσεται και να εξελίσσεται. Αυτά λοιπόν υπάρχουν σήμερα; Τέτοιοι ηγέτες υπάρχουν σήμερα; Εγώ τον δήμαρχο μου τον θέλω να με δουλεύει, να μου πουλάει τρέλα, να με πηγαίνει από εδώ, να με πηγαίνει από εκεί, να με γλεντάει, να ξέρει μόνο από κυβισθήσεις, να κάνει τούμπες, και ουσία μηδέν – δε μου αρέσει το ευθύ και το λειτουργικό, είναι πολύ αντρίκιο και πρακτικό για τα γούστα μου, πως το λένε. Ο Μελετίου επίσης είναι φτασμένος, έχει επιχειρηματικό δαιμόνιο, και δεν περιμένει την Δημαρχία να επιβιώσει και να βιοποριστεί, ούτε και το έκανε ποτέ. Εγώ τον Δήμαρχο μου τον θέλω με το ένα πόδι στο γκρεμό, έτοιμο να πέσει στο κενό, και να βλέπει το αξίωμα του δημάρχου ως τέλεια λαβή σωτηρίας. Τον θέλω μισοπνιγμένο, να αισθάνεται και να αντιλαμβάνεται την Δημαρχία ως ιδανική σωσίβια λέμβο. Επίσης τον Νικο-Μελέτη τον βρίσκεις ανά πάσα στιγμή στο γραφείο του, ή στο καφενείο, ή στον δρόμο, και ό,τι σε απασχολεί του το λές – και θα σου πει στα ίσα ‘ναι’, ‘όχι’, ‘θα δω τι μπορώ να κάνω, αλλά δε σου υπόσχομαι τίποτα’. Τον βρίσκεις αμέσως στο κινητό του, στο τηλέφωνο του γραφείου του, του σπιτιού του, ό,τι ώρα και να ναι, και ξέρεις πως αν είναι ζήτημα ‘ζωής και θανάτου’, και με την μεταφορική και με την κυριολεκτική έννοια του όρου, θα πάρεις αυτόν και θα την βρεις την άκρη σου. Εγώ θέλω τον Δήμαρχο μου να μου πουλάει παπατζιλίκι και αγαπητιλίκι, να μη σηκώνει τα τηλέφωνα, να κάνει πως δεν με βλέπει στο δρόμο, όταν ‘μου πατήσει στα πόδια΄ και δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, να μου μιλάει και να μη με κοιτάζει στα μάτια, να κοιτάζει πίσω μου, δεξιά του, αριστερά του, να μου λέει ‘θα δούμε’, ‘να μωρέ ίσως’, ‘τι να πω και γω’, ‘αφού ξέρεις πως είναι τα πράγματα, και όταν πια και’γώ αγανακτήσω από την απόρριψη και τον ‘βάλω στην γωνία’, για να του εκθέσω το πρόβλημα μου, να χαμογελάσει και να μου πει «αυτό ήταν μωρέ, πες το κ έγινε, έχει γίνει ήδη, μη σε νοιάζει, άστο πάνω μου», και πέντε μέτρα παραπέρα να κρυφογελάσει, να με κρυφομουτζώσει, και να με γράψει παντοτινά στα…. αρχι..κά των παλιών του παπουτσιών. Πάνω απ’ όλα όμως, εγώ τoν Δήμαρχο μου τον θέλω, αδύναμο, άβουλο, υποχωρητικό, πολιτικά θηλυπρεπή, έτοιμο να δεχθεί όλους τους εξω-κοινωνικούς, εξω-θεσμικούς όρους, όλες τις σκοτεινές συμφωνίες με υπερ-επιχειρηματικούς παράγοντες ή την ίδια την κεντρική κυβέρνηση, προκειμένου να σκαρφαλώσει στον Όλυμπο – και να μείνει στον Όλυμπο..
Γι’ αυτό σας λέω φίλοι μου και αγαπητοί αναγνώστες. Ο Μελετίου δεν κάνει!!! Δεν είναι κατάλληλος για Δήμαρχος, πως το λένε! Τρεις φορές ως τώρα από τύχη εξελέγχθηκε. Βάσει δεδομένων, καταπιστευμάτων και στοιχείων του χαρακτήρα του, δεν μου κάνει προσωπικά για τον Ασπρόπυργο που θέλω.
Εγώ οραματίζομαι έναν νέο Ασπρόπυργο ! Έναν Ασπρόπυργο χωρίς βιομηχανία, χωρίς καυσαέρια (λογικό αφού θα έχει φύγει η βιομηχανία), έναν Ασπρόπυργο γεμάτο πράσινο, βοσκοτόπια και λιβάδια, γεμάτα παπαρούνες (σαν την Ολλανδία) και πεταλούδες, έναν Ασπρόπυργο όπου όλοι θα είμαστε πλούσιοι, έναν Ασπρόπυργο που κανείς δεν θα γερνάει, έναν Ασπρόπυργο γεμάτο σοκολατόσπιτα, και φασολιές που θα διακλαδώνονται από την επιφάνεια της γης μέχρι τον ουρανό, έναν Ασπρόπυργο γεμάτο λυχνάρια και μαγικούς αυλούς. Ο Δήμαρχος μου θέλω να παίρνει τον Ασπρόπυργο όπως ο Σούπερμαν την παγωμένη λίμνη, στην ταινία, και να τον ταξιδεύει αλλού, στην Κηφισιά, στην Γλυφάδα, στην Εκάλη, στην Σουηδία, στη Νορβηγία, στην Βόρειο Ιρλανδία! Σαν τον Ρόμποκοπ θέλω να τον βλέπω, μισό άνθρωπο μισό ρομπότ, να πολεμά και να συλλαμβάνει τους κακοποιούς με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο να στέλνει μήνυμα στο κινητό του.
Βαρέθηκα τον ρεαλισμό, τον πραγματισμό, την γονεϊκή προστατευτικότητα, την πατριαρχία, τον τσαμπουκά, το έργο, τη δύναμη, την πρωτιά, τα παντελόνια, τον λόγο τιμής, τις αρχές παλαιάς κοπής, την ντομπροσύνη, την σταθερή οικοδόμηση του μέλλοντος, το οικείο που αποπνέει ο Νίκος Μελετίου.
Εγώ θέλω τον Αίσωπο για νέο δήμαρχο, για αντιδημάρχους τους αδερφούς Γριμ, τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν για Πρόεδρο Δημοτικού Συμβουλίου, και για δημοτικούς συμβούλους τα 3 γουρουνάκια, τη Χιονάτη με τους 7 νάνους, την Σταχτοπούτα, τον Αλαντίν, τον Χάρρυ Πότερ, τη Σαμπρίνα τη μικρή μάγισσα, την Άριελ τη μικρή γοργόνα κ.α. Γουστάρω σουρεάλ, γουστάρω ουτοπία, γουστάρω παραμύθιασμα, γουστάρω ρήξη με το οικείο, με ό,τι και αν αυτό συνεπάγεται.
Λοιπόν; Τι προτείνετε και εσείς, ύστερα από όλα αυτά; Να Αλλάξουμε, να πάμε Μπροστά, ή μήπως προτείνετε πως, για άλλη μια φορά, σταθερά, είναι «ΩΡΑ ΕΥΘΥΝΗΣ» ώστε να Αλλάξουμε και να πάμε Μπροστά;;; !!!
*Ο Βασίλης Καραμπούλας είναι Ασφαλιστικός Σύμβουλος και Σύμβουλος Ακινήτων, BA(Hns) Political Science, The University of Birmingham