[dropcap]Τ[/dropcap]ον τελευταίο καιρό με τυραννάει – αναμεταξύ άλλων πραγμάτων – μια φλεγμονή εξαιτίας υπερπροπονήσεως, και μην έχοντας λοιπόν τι άλλο να κάνω αποφάσισα να επισκεφτώ και εγώ την ομιλία της Δευτέρας 30/4 στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Ασπροπύργου, στην κεντρική αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου Ασπροπύργου.
Τέτοιες ώρες τις Δευτέρες (20.00’) συνήθως γυμνάζομαι, συνεπώς πίστευα πως η γυμναστική μου έχει περισσότερη αξία από τις ομιλίες στο Αν. Παν., και άρα είχα ένα ισχυρό άλλοθι στο να τις χάνω. Πίστευα λάθος όπως αποδείχτηκε.
Ο σκοπός λοιπόν που με έφερε εκειπέρα, εκείνη την ημέρα και εκείνη την ώρα, ήταν μια παρεξήγηση κατανοήσεως, αφού νόμιζα πως η ομιλία θα είχε να κάνει με την Γεωπολιτική: κουβαλώντας ‘κουσούρια΄ και ‘εμμονές’ από τις σπουδές μου, και κρατώντας τον εαυτό μου ενήμερο γι΄ αυτά τα θέματα, σκέφτηκα πως θα ήταν ένας ευχάριστος και ενδιαφέρον τρόπος να σπαταλήσω το, κατά τ’άλλα νωθρό, απόγευμα μου.
Κάπου στις 20.10 άκουσα κάποιον να προτρέπει τους παρευρισκόμενους να περάσουν στο μέσα γραφείο για δωρεάν εξετάσεις ηπατίτιδας C. Κάπου εκεί άρχισα να αγχώνομαι. Σκέφτηκα τι σχέση μπορούσε να έχει μια τέτοια εξέταση με την Γεωπολιτική. Μέσα σε άλλα 10 λεπτά κατάλαβα πως είχα κάνει λάθος, και η ομιλία αφορούσε τις ειδικές λοιμώξεις του ήπατος, με εισηγητή τον Ιωάννη Σ. Ελευσινιώτη, Παθολόγου-Ηπατολόγου, Νοσοκομείου «ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ», και Αναπληρωτή Καθηγητή Παθολογίας του τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Αθηνών και της Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής.
Μια παρελθούσα αγωνία περί αυτών των ιατρικών θεμάτων, τα οποία λόγω αδαείας τα είχα εγκεφαλικώς συνδέσει εξολοκλήρου με τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, άρχισε να επανέρχεται στο συνειδησιακό μου επίπεδο, με αποτέλεσμα να θέλω να εξαφανιστώ άμεσα από την αίθουσα. Όλοι μας πιστεύω, λίγο πολύ, υποφέραμε από τέτοιου είδους αγωνίες προτού εγκαταλείψουμε την πολυγαμία, για να απολαύσουμε τις αρετές της – πανθομολογουμένως – ποιοτικά ανωτέρας μονογαμίας.
Λίγο προτού εγκαταλείψω τον χώρο κακήν κακώς, θυμήθηκα πως α) είμαι ασφαλιστικός σύμβουλός και πως πλέον επικοινωνώ με ιατρούς πελατών μου για την πρέπουσα αναγγελία της εκάστοτε ζημιάς, και πως θα ήταν χρήσιμο να παρακολουθήσω αυτήν την διάλεξη, τουλάχιστον εγκυκλοπαιδικά, και πως β) πλέον δεν είμαι το παιδί που συνήθιζα να είμαι, μα μεσήλικας, και τέτοιες ανώριμες φυγές δεν συνάδουν πλέον με την προσωπικότητα που έχω φροντίσει να χτίσω. Έτσι κατάφερα να επιβληθώ στον εαυτό μου και να κάνω την εξέταση, η οποία προφανώς και βγήκε αρνητική, και να παρακολουθήσω μετέπειτα την ομιλία.
Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να αναπαράγω τα όσα λέχθηκαν στη συγκεκριμένη ομιλία. Δεν έχω ούτε τις κατάλληλες ιατρικές γνώσεις για να το κάνω, ούτε την κατάλληλη αρμοδιότητα, και κάτι τέτοιο θα ήταν ξηρός κομπογιαννιτισμός εκ μέρους μου. Θα μπορούσα όμως να παραθέσω την γενικότερη εντύπωση μου περί της ομιλίας και κάποιες εκλαϊκευμένες, μολοταύτα ισχύουσες, κατακλείδες.
Πρώτον η εμβρίθεια και το συζητητικό ήθος του ιατρού με εξέπλησσαν. Ο τρόπος που επεξηγούσε τα διάφορα είδη της λοίμωξης, και ο τρόπος που απαντούσε (ημι)εκλαϊκευμένα στους ακροατές, ήταν τόσο κρυστάλλινος, που κατανοούσες λέξη προς λέξη αυτά που έλεγε, ακόμα και ένα καλό ποσοστό των γραφικών παραστάσεων και απεικονίσεων που συνόδευαν την διάλεξη του, συνδεδεμένου με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή του. Δεύτερον, τα τρομερά και σωτήρια άλματα της ιατρικής επιστήμης !! «Μέχρι το 2030 θα έχουν εξαλειφθεί όλα τα είδη της ηπατίτιδας, δίχως εμβόλια, μόνο με φαρμακευτική αγωγή, έως και 12 εβδομάδων χορηγήσεως.» !!! Αυτό είναι ένα πολύ χαρμόσυνο μήνυμα για όλους τους παρόντες και μελλοντικούς πάσχοντες και φορείς !!! Τρίτον, η αλκοολική ηπατοπάθεια, η χειρότερη μορφή όλων, μπορεί να αυτογεννεθεί από τον οργανισμό ενός βαριά αλκοολικού, δίνοντας του μονάχα έναν μήνα προσδόκιμου ζωής – και απ’ όσο κατάλαβα αυτού το είδους η ηπατοπάθεια δεν συγκαταλέγεται αναμεταξύ των άλλων, που αναμένεται να εξαλειφθούν μέχρι το 2030. Άρα το πρόβλημα του αλκοολισμού οφείλει να αναλυθεί περισσότερο και να γίνουν περισσότερες κινήσεις από την πολιτεία, την κοινωνία, και γιατί όχι και από τον δήμο μας, ώστε να αντιμετωπισθεί κατάλληλα.
Καθώς παρατηρούσα τον ομιλητή, και ορισμένες φορές με ανοιγμένο το στόμα, όπως συνειδητοποίησα, τα μάτια μου έπεσαν στον πρόεδρο του Πολιτιστικού μας Κέντρου, κύριο Μελέτη Μπουραντά. Σκέφτηκα στιγμιαία πως αυτός ο άνθρωπος κάνει πολύ καλά την δουλειά του, αλλά πως την κάνει; Αποθήκευσα αυτήν την απορία στο νου μου, και αποφάσισα να την επεξεργαστώ αργότερα, με την ησυχία μου. Και τώρα σκέφτομαι πως αν μη τι άλλο, η δουλειά αυτή του συντονιστή, απαιτεί πολλές επιστημονικές γνωριμίες αλλά και μέθοδο εξευρέσεως νέων επιστημονικών επαφών: αν κάθε εβδομάδα παρουσιάζεται και ένας νέος επιστήμονας, χονδρικά, και άρα 4 το μήνα, και άρα 48 το χρόνο, και διαρκώς ανανεώνονται, ε δεν μπορείς να γνωρίζεις τόσους πολλούς ‘ειδικούς’ ανθρώπους. Κάποιο θα είναι το μυστικό του. Δεν θέλουμε να μας στο πει, αρκεί να συνεχίσει να κάνει καλά την δουλειά του. Να γίνεται ο μεσάζοντας έγκριτων επιστημόνων, που αγαπούν τόσο το έργο τους όσο και τις λαϊκές μάζες, και μετά χαράς μεταλαμπαδεύουν τις γνώσεις τους – και τις ελπίδες που αυτές φέρουν – προς ευρεία κατανάλωση.
Και αυτό με φέρνει στο τελευταίο σκέλος του σκεπτικού μου, το οποίο πλέον έχει άμεση σχέση με την επιστήμη μου – την πολιτική επιστήμη. Εδώ και αρκετές δεκαετίες ασχολούμαστε με την ενεργό δράση των πολιτών σε πολιτικό, εθνικό, περιφερειακό και δημοτικό επίπεδο. Εν τέλει δεν έχουμε κατασταλάξει στο ποια ακριβώς οφείλει να είναι αυτή η ορθή ενεργός πολιτική δράση, η δέουσα δέσμη συμπεριφορών του μέσου ατόμου προς την πολυπόθητη αυτή πολιτική συμμετοχή. Εδώ και αρκετές δεκαετίες επίσης γνωρίζουμε – κατ΄ όνομα οι περισσότεροι – την επιστημονική και τεχνολογική επανάσταση που λαμβάνει χώρα στην καθημερινή μας ζωή, καθώς και την καλπάζουσα επίθεση της πληροφορικής: μια ιδιάζουσα ιστορική επανάσταση, αν εξεταστεί στην ολότητα της. Η επανάσταση αυτή περνάει διαρκώς σε νέα στάδια, και διογκώνεται και διατρανώνεται, και έρχεται να εναγκαλιάσει κάθε είδους βίο – τον προσωπικό, τον επαγγελματικό, τον ηθικό, τον πολιτικό. Ίσως μια μορφή ενεργού πολιτικού βίου λοιπόν, μία πλευρά αυτής της δέσμης συμπεριφορών, να είναι η απλή μεν, πολυσήμαντη δε, επίσκεψη των πολιτών σε αυτού του είδους τις ομιλίες του Ανοικτού Πανεπιστημίου της πόλης μας, με ανοιχτά μάτια και ευήκοα ώτα. Περισσότερη επαφή με τις επιστήμες και την τεχνολογία – έστω και εκλαϊκευμένη – θα αυξήσει το μορφωτικό επίπεδο των πολιτών, θα τους αφυπνίσει, θα τους απελευθερώσει, φέρνοντας τους σε μια καλύτερη επαφή με την αίσθηση του «πεφωτισμένου συμφέροντος» τους, με απώτερο σκοπό να τους καταστήσει περισσότερο πολιτικά όντα, ώστε να γνωρίζουν καλλίτερα ποιους και γιατί εκλέγουν ως εκπροσώπους τους και πολιτικούς ηγέτες τους. Ίσως αυτό να είναι αρκετό για αρχή.
Όσο για μένα.. Από τούδε και στο εξής, φανατικώς, κάθε Δευτέρα 20,00 στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Ασπροπύργου, πέραν εκτάκτου ανάγκης ή ειδικού απροόπτου. Η εποχή των δικαιολογιών και των απουσιών έχει πλέον παρέλθει, και κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην ελεύθερη αυτή ροή γνώσεως και πληροφόρησης.