Ο ∆ήµος Ασπροπύργου και το Πνευµατικό Κέν τρο, σας προσκαλούν να τιµήσετε, µε την παρουσία σας,τις Εκδηλώσεις για την Ηµέρα Μν ήµης & Πένθους,για τα θύµατα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, την Κυριακή, 19 Μαΐου 2019,στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας & στην πλατεία Γενοκτονίας,στο Συνοικισµό Γκορυτσά Ασπροπύργου
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΩΝ
ΩΡΑ 10:00 π.µ.: Ιερός Ναός Αγίας Τριάδας Γκορυτσάς Τέλεση Επιµνηµόσυν ης ∆έησης. Εν συν εχ εία, µετάβαση στην κεν τρική, Πλατεία Γκορυτσάς. Παράταξη, µπροστά από το Μν ηµείο Γεν οκτον ίας, των Αρχών , των Πολιτών και των προσκεκληµέν ων του ∆ήµου.
Τρισάγιο, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των θυµάτων .
Οµιλία, για τη Γεν οκτον ία του Πον τιακού Ελλην ισµού, από τον ∆ήµαρχ ο Ασπροπύργου, Κο Νικόλαο Μελετίου.
Κατάθεση στεφάν ων από: – Τον ∆ήµαρχο Ασπροπύργου. – Τον Εκπρόσωπο της Ελλην κής Κυβέρν ησης. – Εκπρόσωπο της Περιφερειακής Εν ότητας ∆υτικής Αττικής. – Εκπρόσωπο των Ενόπλων ∆υνάµεων . – Εκπρόσωπο των Σωµάτων Ασφαλείας. – Εκπροσώπους των Κοιν οβουλευτικών Κοµµάτων , των Νοµικών Προσώπων του ∆ήµου, της Α/θµιας & Β/θµιας Εκπαίδευσης, των Συλλόγων & των Σωµατείων της πόλης.
Τήρηση ενός λεπτού σιγής, στη µνήµη των θυµάτων.
Εθνικός Ύµνος. Παιανίζει η Φιλαρµον ική του Πν ευµατικού Κέντρου του ∆ήµου Ασπροπύργου. Παρέλαση Συλλόγων & των Σχολείων του Ασπρόπυργου.
Η Ηµέρα Μνήµης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καθιερώθηκε το 1994 µε απόφαση της Βουλής Ελλήνων και τιµάται κάθε χρόνο στις 19 Μαΐου.
Στις 19 Μαΐου 1919, κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο Κεµάλ Ατατούρκ αποβιβάστηκε στη Σαµψούντα του Πόντου και δροµολόγησε τη δεύτερη και σκληρότερη φάση της Γενοκτονίας των Ποντιακού Ελληνισµού, που έγινε στο πλαίσιο του Απελευθερωτικού Αγώνα των Τούρκων κατά των ∆υτικών (Αγγλογάλλων, Ιταλών, Ελλήνων), που κατείχαν εδάφη της Μικράς Ασίας.
Από 200.000 έως 350.000 είναι οι Ελληνoπόντιοι, που εξολοθρεύτηκαν από τους Νεότουρκους κατά την περίοδο 1916-1923, σ’ ένα σύνολο 750.000 περίπου. Πρόκειται για µία από τις πιο µαύρες στιγµές της Ιστορίας όχι µόνο για τους Έλληνες αλλά και για την ανθρωπότητα ολόκληρη. Με την Γενοκτονία των Ποντίων αφανίστηκε από τις πατρογονικές του εστίες ένα ζωηρό κοµµάτι του ελληνισµού που πάλευε για την επιβίωσή του για περίπου 3000 χρόνια.Ο όρος γενοκτονία δηµιουργήθηκε το 1945 από τον Αµερικανό καθηγητή Λέµκιν λίγο πριν την ∆ίκη της Νυρεµβέργης για να περιγράψει τις πρακτικές που χρησιµοποίησαν οι Ναζί για να εξοντώσουν τους Εβραίους. Έτσι, χρησιµοποιείται από τότε για να αποδώσει την προσπάθεια εξόντωσης και αφανισµού, µε συστηµατικό τρόπο µίας φυλής-πληθυσµιακής οµάδας από µία συγκεκριµένη περιοχή. Ήταν λοιπόν 19 Μαΐου του 1919 όταν ο Μουσταφά Κεµάλ, µετέπειτα Ατατούρκ (πατέρας των Τούρκων) αποβιβάστηκε στην Σαµψούντα προκειµένου να ξεκινήσει την δεύτερη ιστορικά, φάση της εξόντωσης των Ελλήνων της βόρειας Μικράς Ασίας προσπαθώντας επίσης να συντονίσει την αντίσταση των Τούρκων κατά της ελληνικής στρατιάς που είχε καταλάβει πριν από µερικές εβδοµάδες την Σµύρνη.
Οι Έλληνες του Πόντου αποτελούσαν πάντοτε ένα ζωτικό κοµµάτι της περιοχής και παρόλο που ήταν µακρυά από τον εθνικό κορµό της ελληνικής χερσονήσου και των δυτικών παραλίων της Μικράς Ασίας, διέγραψαν την δική τους πορεία η οποία όµως ήταν παράλληλη µε αυτήν των υπολοίπων Ελλήνων.Φτάνοντας στην νεώτερη Ιστορία, µετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης και την πτώση της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας, οι Πόντιοι έγιναν ένα κοµµάτι της Οθωµανικής Αυτοκρατορίας. Περικυκλωµένοι από Μουσουλµάνους και πολλές άλλες εθνότητες, οι Πόντιοι κατάφεραν να διατηρήσουν την εθνική τους συνείδηση µε συνέπεια πάντα να αποτελούν για του Οθωµανούς Τούρκους έναν «πονοκέφαλο» για την συγκεκριµένη περιοχή.Μπορεί πληθυσµιακά να µην ξεπέρασαν τις άλλες εθνότητες αποτελώντας περίπου το 40% της περιοχής, όµως οι δραστηριότητές τους, τους έκαναν κυρίαρχους στην κοινωνική και την οικονοµική ζωή του τόπου αυτού. Συγκεντρωµένοι ως επί το πλείστον στα αστικά κέντρα, οι Πόντιοι το 1986 αριθµούσαν περίπου 265.000 ψυχές, µέσα σε µόλις 15 χρόνια είχαν φτάσει τις 330.000, ενώ στις αρχές του 20 αιώνα είχαν ξεπεράσει τις 700.000!Οι Πόντιοι όµως δεν αναπτύχθηκαν µόνο πληθυσµιακά αλλά και πνευµατικά.
Ενώ το 1860 υπήρχαν µόλις 100 σχολεία σε όλον τον Πόντο το 1919 υπολογίζονταν να ξεπερνούν τα 1400, ενώ ανάµεσά τους ήταν και το περίφηµο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Πώς γίνεται µαζί µε αυτά να λείπουν τα τυπογραφεία, οι λέσχες, τα θέατρα, οι εφηµερίδες και κάθε τί που επιβεβαιώνει το υψηλό πνευµατικό επίπεδο µίας κοινωνίας. ∆εν έλειπαν. Η Σαµψούντα, Τραπεζούντα και οι άλλες ιστορικές πόλεις δεν είχαν σχεδόν τίποτα να ζηλέψουν από την κοινωνική και πολιτιστική ζωή πολλών ελεύθερων ευρωπαϊκών πόλεων.Ωστόσο από το 1908 και µε την χρονιά πολύ σηµαντική για όλη την Οθωµανική Αυτοκρατορία, καθώς ένα φιλόδοξο κίνηµα που προωθούσε την ισονοµία µεταξύ των λαών αναδύθηκε. Ήταν αυτό των Νεότουρκων.
Όλες οι µειονότητες έτρεφαν ελπίδες για ίση µεταχείριση επί τέλους στην κοινωνία, κάτι όµως που δεν έγινε ποτέ. Οι Νεότουρκοι αποδείχθηκαν εθνικιστές και αντί της ισονοµίας, στην ατζέντα τους είχαν την «κάθαρση» της Τουρκίας από όλους τους «ξένους». Στο στόχαστρό τους έβαλαν κυρίως τους χριστιανικούς πληθυσµούς προκειµένου µεγάλες εκτάσεις της Ανατολίας να εκτουρκιστούν. Με την Ελλάδα να είναι απασχοληµένη µε το Κρητικό Ζήτηµα και να µην είναι ικανή να συγκρουστεί ευθέως µε την Τουρκία και σε άλλα µέτωπα, οι Πόντιοι και πολλοί άλλοι Έλληνες εκτοπίστηκαν και έζησαν σε µεγάλες κακουχίες υπό το πρόσχηµα της «ασφάλειας του κράτους». Χαρακτηριστικό είναι πως µέχρι την Μικρασιατική Καταστροφή, περίπου 200.000 Πόντιοι είχαν χάσει την ζωή του, ενώ σύµφωνα µε άλλους ιστορικούς ο αριθµός µπορεί να ξεπερνά και τις 350.000!Οι Πόντιοι έψαξαν για νέες πατρίδες, έτσι κατέφυγαν στην νότια Ρωσία αλλά και στην µητέρα Ελλάδα µε την ανταλλαγή των πληθυσµών, ξεκινώντας µία νέα ζωή ενώ έδωσαν µία σηµαντική πληθυσµιακή ανάσα στην γη της Μακεδονίας