Η ομιλία του δήμαρχου Ασπροπύργου μέλους του δ.σ. της κ.ε.δ.ε, κ. Νικολάου Μελέτιου, στην εκδήλωση που έγινε στην πλατεία συντάγματος (μνημείο άγνωστου στρατιώτη), για τον επίσημο εορτασμό της 198ης επετείου της απελευθέρωσης των Αθηνών, στις 25 Απριλίου/7 Μάιου 1821.
«Ελληνίδες και Έλληνες,
Πολίτες της Αττικής,
Αθηναίες και Αθηναίοι,
εκατόν ενενήντα οχτώ χρόνια, συμπληρώνονται σήμερα, από τη μέρα που, οι πρόγονοί μας, με θεία φώτιση και ακλόνητη πίστη, στη δύναμη που κρύβει μέσα του ο Έλληνας, εισέρχονταν θριαμβευτές στην Αθήνα, λευτερώνοντας την κοιτίδα της Φιλοσοφίας, της Δημοκρατίας, του Πνεύματος, των Γραμμάτων και των Τεχνών. Την πόλη με την τεράστια Ιστορία, που επηρέασε διαχρονικά την πορεία της ανθρωπότητας.
Σαν σήμερα, το 1821, ο Χασιώτης Φιλικός, Μελέτης Βασιλείου, ο Καπετάν-Μελέτης, όπως έμεινε γνωστός στην Ιστορία και στις ψυχές των Ελλήνων, δύο ώρες πριν την ανατολή του ήλιου, οδηγούσε τους Επαναστάτες, της Αττικο-Βοιωτίας, στην Απελευθέρωση της Αθήνας.
Δίπλα στον πασίγνωστο Δερβεντζή της Χασιάς, που ενέπνεε σέβας στους Έλληνες Φίλους του, και δέος στους κατακτητές Τούρκους, υπό τις διαταγές του Καπετάν Μελέτη, βρέθηκαν -κείνη την ιστορική μέρα- ο Μήτρος Τσεβάς, και όλοι οι Χασιώτες, ένας επιφανής Μενιδιάτης ο Αναγνώστης Κιουρκακιώτης, με όλους τους δικούς του, απ΄ την ευρύτερη περιοχή των Αχαρνών, καθώς κι ο Γιάννης Ντάβαρης, με Σαλαμίνιους και Μεσογείτες, που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Χασιώτη Καπετάνιου και Φιλικού.
Ας θυμηθούμε, πώς περιγράφει ο ίδιος, ο Καπετάν Μελέτης, πώς έφτασε η άγια ώρα, σε επιστολή του, προς τον Άρειο Πάγο: «Πρώτη Απριλίου, του 1821, εσήκωσα τους Χασιώτες εις τα άρματα. Κι έπειτα, όλα τα χωριά της Αθήνας, με ζόρι. Και εις τους 18 του Απριλίου, επήγα εις τον Κάλαμον, και επολέμησα με τον Ομέρ- Μπέη και τους Ευριπιώτας. Εις τα 25 του Απριλίου, εμπήκαμεν μέσα εις τας Αθήνας, και εκλείσαμεν τους Τούρκους…»!
Μπήκαν στην πόλη κραυγάζοντας: «Χριστός Ανέστη» και «Λευτεριά»! Και στο άκουσμα των λέξεων που περικλείουν την Πίστη και το υπέρτατο ιδανικό του Ελληνισμού, συντάχθηκαν, με τους λευτερωτές της πόλης, κι όλοι οι κάτοικοι της Αθήνας. Κοντά ένα μήνα, άλλωστε, από την ώρα που ακούστηκαν οι πρώτες τουφεκιές της Επανάστασης, οι πρόκριτοι της πόλης βρίσκονταν φυλακισμένοι στο ¨Γουλά¨, δίπλα απ΄ την Ακρόπολη, κι η Αθήνα είχε μεταβληθεί, από τους Τούρκους κατακτητές της, σε επικράτεια του φόβου! Πολλαπλάσιοι πλέον, οι Έλληνες Επαναστάτες, καταδίωξαν την τουρκική φρουρά, που κλείστηκε στην Ακρόπολη, γύρω από την οποία, οι ελευθερωτές της Αθήνας οργάνωσαν ασφυκτική πολιορκία.
Το πόσο σημαντική, για την έκβαση του αγώνα, στάθηκε η εξέλιξη εκείνης της ημέρας, για το ηθικό όλων των επαναστατημένων Ελλήνων, αλλά και για τη εικόνα που διαμόρφωναν οι ξένοι, και κυρίως οι Ευρωπαίοι, αναφορικά με την τύχη της εξέγερσης, μπορούμε να το κατανοήσουμε όλοι, σήμερα, αν αναλογιστούμε πως, από το 1204, δηλαδή, επί 617 χρόνια, η Αττική και η Αθήνα, βρισκόταν διαρκώς, κάτω από το ζυγό δουλείας, από διαδοχικούς κατακτητές. Πρώτοι ήταν οι Φράγκοι, η κατοχή των οποίων διήρκεσε δυόμιση αιώνες, αφού ξεκίνησε στα 1204, και διήρκεσε ως τα 1456, όταν την Αθήνα, την κατέλαβαν οι Τούρκοι! Κι έξι αιώνες και πλέον, μετά την πρώτη άλωση, στην Ευρώπη, σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, διαδίδεται αστραπιαία το νέο πως, οι Έλληνες της Αττικής και της Αθήνας, δεν ενσωματώθηκαν, δεν αφομοιώθηκαν, δεν προσαρμόστηκαν, στα τυραννικά δεδομένα που διαμόρφωσαν οι κατακτητές τους, αλλά πήραν τα όπλα και κέρδισαν τη Λευτεριά τους!
Με αρχηγό, αυτόν που αναγκαστικά οι ίδιοι οι Τούρκοι είχαν εμπιστευτεί, τη φύλαξη της πιο σημαντικής διόδου προς την Αθήνα! Και, τούτη, η χαρακτηριστική λεπτομέρεια, παγώνει το αίμα στις φλέβες των εχθρών, φουντώνει το πνεύμα της εξέγερσης, σε κάθε ελληνική γωνιά, κι αποτελεί σαφέστατο μήνυμα, για την έκβαση του αγώνα, προς όλους εκείνους, που προσπαθούσαν να προβλέψουν την τύχη της ένοπλης εξέγερσης, που άναψε στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, φούντωσε στο Μωριά, και λαμπάδιαζε πλέον, στον πιο σημαδιακό χώρο της υπόδουλης Ελλάδας!
Όλοι γνώριζαν, εδώ και έξι αιώνες, τις μεθοδεύσεις των διαδοχικών τυράννων τούτου του Τόπου. Ήξεραν πως, πρώτα οι καθολικοί και μετέπειτα οι μουσουλμάνοι, έκαναν ό,τι περνούσε απ΄ το χέρι τους, προκειμένου να αλλοιώσουν την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των κατακτημένων προγόνων μας! Με πονηριές, με ανταλλάγματα, με χρήματα, που μοίραζαν αφειδώς, ή με το λεπίδι, σαν ήθελαν να σπείρουν το φόβο, οι διαδοχικοί κατακτητές της πόλης που, μαζί με τους Δήμους της Αττικής, ενσάρκωνε την, τεράστιας σημασίας, κληρονομιά της αρχαίας πόλης-κράτους Αθήνας, έκαναν ό,τι μπορούσαν, προκειμένου να φωλιάσει και να παγιωθεί, στις ψυχές των Ελλήνων, η νοοτροπία του ραγιά, ώστε να μην υπάρξει ποτέ, το παραμικρό περιθώριο να κάνει το γύρο του κόσμου, είδηση περί επανάστασης στην Αττική. Γιατί, κάτι τέτοιο θα ξυπνούσε μνήμες, θα τροφοδοτούσε συνειρμούς, οι οποίοι θα άγγιζαν την πνευματική κληρονομιά της Αθήνας. Συνειρμούς, σχετικούς με τους Περσικούς Πολέμους, με τη Δημοκρατία, με το Χρυσό Αιώνα, με τον Επιτάφιο, με τους Φιλοσόφους, τους Ρήτορες, τους τραγικούς Ποιητές, με τα ιδανικά και τις αξίες, τις μάχες και τις θυσίες, που μπόλιασαν την ανθρωπότητα και επηρέασαν – καθόρισαν την πορεία της σκέψης, σε όλη την Εσπερία!
Να, λοιπόν, γιατί η απελευθέρωση της Αθήνας, στις 25 του Απρίλη, του 1821, έχει τεράστιο ιστορικό φορτίο! Να γιατί, Φίλες και Φίλοι μου, χρήζουν της ανάλογης προβολής, όσα φέρνει στο φως, η σύγχρονη ιστορική έρευνα, η οποία αποκαλύπτει διαρκώς, νέα – συνταρακτικά στοιχεία, για τον άθλο που συντελέστηκε, κείνη τη μέρα! Στοιχεία που μας κάνουν υπερήφανους, όλους τους Έλληνες! Ιδιαίτερα όμως, τους κατοίκους της αττικής γης. Απ΄ το Κατάδεμα και το Κέντρο, μέχρι τα Μεσόγαια. Απ΄ τη Χασιά, την Ελευσίνα, τη Σαλαμίνα, και τις Αχαρνές, μέχρι τα Σπάτα και την Κερατιά! Διότι, αποκαλύπτουν ένα δίκτυο, απ΄ τα ελάχιστα, που έχει να παρουσιάσει η Ιστορία. Με πρωταγωνιστές, αγωνιστές, που η ψυχή τους είχε σμιλευτεί από τα νάματα της Φιλικής Εταιρείας. Αυτή η φλόγα ζέσταινε την ψυχή του Καπετάν Μελέτη και των ατρόμητων αδελφών του, τη σκέψη του Μήτρου Τσεβά, του Δήμου Τσεβά, του Δημήτρη Τσεβά, του Προκόπη Αντωνίου, του Γιάννη Τζουκλίδη, των Καμπόληδων, των αρβανιτών ιερωμένων, όπως ο Παγκράτης Καματερός, ο Δανιήλ Βρεττός, ο Σωτήρης Τσίγκος, ο Δημήτρης Μπρέμπος, ο Αναστάσης Δέδες, ο Γιάννης Ισιδώρου.
Κι έχει τεράστια σημασία, για τη φύση της εξέγερσης, το γεγονός ότι, η φλόγα της εξέγερσης ξεπηδά από τη Χασιά και μεταδίδεται αστραπιαία σε όλη την Αττική! Το γεγονός ότι, ο πρωτοκαπετάνιος και οι συγχωριανοί του, είναι εκείνοι που απολάμβαναν μοναδικά προνόμια αποτυπωμένα σε σουλτανικά φιρμάνια, σαν αυτό που διασώζουμε στο Δημαρχείο του Ασπρόπυργου. Οι πρόγονοί μας, οι οποίοι, στην ουσία, δεν ένιωσαν ποτέ, βαρύ, τον τουρκικό ζυγό, όπως σ΄ άλλα σημεία της Ελλάδας, οι παππούδες μας, που οπλοφορούσαν αδιαλείπτως, με την άδεια του κατακτητή, αυτοί που ζούσαν άνετα, με όσα κέρδιζαν απ ΄ τα Δερβένια, με όσα εισέπρατταν απ΄ τους εμπόρους, απ΄ τους ταχυδρόμους και τους μεταφορείς, όχι μόνο δεν επαναπαύθηκαν στα προνόμιά τους, στην οικονομική τους άνεση και στην αυτονομία του τόπου τους. Ήταν αυτοί που ξεσήκωσαν, εξόπλισαν κι οδήγησαν στην αθανασία, τους κατοίκους όλης της Αττικής! Γιατί τους συνείχε ο ίδιος, εθνικός πόθος!
Να, λοιπόν, γιατί, Ελληνίδες και Έλληνες, Πολίτες της Αττικής, σήμερα, είμαστε υποχρεωμένοι να επαναλάβουμε, άσχετα αν πέρασαν 198 χρόνια, από τότε, το αίτημά μας, για την εκπλήρωση μιας σοβαρής, εθνικής υποχρέωσης! Ζητούμε, την άμεση καθιέρωση, με Προεδρικό Διάταγμα, της 25ης Απριλίου, ή -αν προτιμάτε- της 7ης Μαΐου, με το νέο ημερολόγιο, ως ημέρας Μνήμης και Τιμής, ως Εθνικής Εορτής, για το Νομό Αττικής!
Και το ζητούμε, διότι, η μέρα αυτή απεικονίζει τον κοινό αγώνα των κατοίκων, τούτου του τόπου, για το ύψιστο αγαθό, που είναι η Ελευθερία! Ένα αγαθό, που κατακτάται, με αγώνες και θυσίες! Σαν κι αυτούς που εισέφεραν οι κάτοικοι της Αττικής, στην κοινή προσπάθεια για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού.
Η αναγνώριση αυτή, θα αγγίξει, τις χιλιάδες ψυχές που θυσιάστηκαν στον αγώνα για να δούμε ελεύθερη την Αθήνα, την πόλη σύμβολο, που αντιπροσωπεύει τον Πολιτισμό και τις αρχές τις Δημοκρατίας. Αυτό το ¨τοπόσημο¨, του οποίου η απελευθέρωση, έστειλε σε όλο τον κόσμο, ηχηρότατο, το μήνυμα της Ανάστασης της Ελλάδας! Το μήνυμα ότι, και οι Έλληνες της Αττικής, συνομιλώντας με τους ένδοξους προγόνους τους, εγέρθηκαν και νίκησαν! Το μήνυμα ότι, πλέον, πορεύονται, αποφασισμένοι να ζουν ελεύθεροι!
Από εδώ, λοιπόν, από το Σύνταγμα, με το βλέμμα στη Βουλή των Ελλήνων, συνομιλώντας με τους Ήρωες που τιμούμε, με τον Καπετάν Μελέτη Βασιλείου κι όλους τους συμπολεμιστές του, στέλνουμε σήμερα ξεκάθαρο μήνυμα: Είμαστε εδώ, για να διατρανώσουμε την απόφασή μας, να αναδείξουμε, επιτέλους, όλες τις ηρωικές, τις όμορφες δυνάμεις του τόπου μας, της Αττικής, που πραγμάτωσαν τον προαιώνιο πόθο της Λευτεριάς! Είμαστε εδώ, για να επισημάνουμε ότι, τα παιδιά μας, έχουν πολλά να διδαχτούν, απ΄ τη Μνήμη της 25ης του Απρίλη, του 1821. Για τούτο, λοιπόν, απαιτούμε να περιληφθεί, επιτέλους, τούτη η σημαντική πτυχή του αγώνα, στην Ιστορία που διδάσκονται οι Νέοι στα Σχολεία.
Έχουμε ευθύνη, καθώς πλησιάζουμε στη συμπλήρωση διακοσίων χρόνων απ΄ την αποτύπωση του ηρωισμού των προγόνων μας, να αναδείξουμε τούτη τη μέρα. Βέβαιοι ότι, το μήνυμα που θα εκπέμψει, τούτη η συνειδητή αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, θα είναι εξαιρετικά χρήσιμο, επίκαιρο, για όλους! Απ΄ τις δυνάμεις που δρομολογούν το νέο γεωπολιτικό τοπίο στην ευρύτερη περιοχή, μέχρι εκείνους, που ονειρεύονται την αναπαλαίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας!
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η αττική γη, που έζησε τον αγώνα και τη θυσία των προγόνων μας, θα κρατά σαν φυλαχτό το μήνυμα τούτης της μέρας. Γιατί ενσαρκώνει Μνήμες που άντεξαν, που ταξίδεψαν, κυρίως μέσα από την προφορική παράδοση, απ΄ τις σελίδες βιβλίων, που παραμένουν «εξόριστα» απ΄ τη συλλογική μνημοσύνη, αλλά κι απ΄ όσα φέρνει στο φως η νεότερη η ιστορική έρευνα, που αποκαλύπτει -καθημερινά- το μέγεθος του θαύματος που συντελέστηκε τον Απρίλη του 1821. Όταν, η Ανάσταση του Χριστού γιορτάστηκε με την Ανάσταση της Αθήνας! Έχουμε χρέος, λοιπόν, τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, να μαθαίνουν, από πού έρχονται, για να ξέρουμε και να ξέρουν, πού βρισκόμαστε, και πού πρέπει να πάμε!
Η εξέγερση των κατοίκων της Αττικής, συνιστά μέρος του Πολιτισμού μας! Πυξίδα που, για 198 χρόνια, δεν έχουμε! Γι΄ αυτό και μοιάζουμε, με καράβι που πελαγοδρομεί! Φτάσαμε να υπομένουμε, για χρόνια, κάποιοι δήθεν «συνετοί», αλλά στην πραγματικότητα υποταγμένοι και με υβριδική συνείδηση, να υπαγορεύουν το εξανέμισμα του ιδεολογικού και ιστορικού κεφαλαίου, που μας κατέλειπαν οι πρόγονοί μας και οι Γονείς μας!…
Είναι η στιγμή που, με βούληση, ταυτότητα και όραμα, καλούμαστε να εκπληρώσουμε το δικό μας χρέος. Να κάνουμε το παν, για να βάλουμε τέλος στην εποχή των μισών ιστορικών αληθειών, που έστρωσαν το δρόμο για την εποχή των μειωμένων προσδοκιών, για την αγαπημένη μας Πατρίδα! Αν το κάνουμε, να είμαστε βέβαιοι πως, σύντομα θα έρθει η ώρα που θα υποδεχτούμε, πίσω στην Πατρίδα, τον ανθό που απώλεσε τα τελευταία χρόνια. Τους χιλιάδες μορφωμένους Έλληνες, που πήραν το δρόμο για τα ξένα!
Επιβάλλεται να προχωρήσουμε, όλοι μαζί, με οδηγό τη διαχρονική κατάθεση, το απαράλλαχτο μήνυμα που εκπέμπουν όλοι οι αγώνες του Λαού μας, για την Ελευθερία! Είναι η στιγμή να βροντοφωνάξουμε: Ο δικός μας, ακάθιστος εκσυγχρονισμός, δεν κατεδαφίζει τα ιδανικά των Πατέρων μας! Δεν ξεφεύγει από το δρόμο του Καπετάν Μελέτη και των Ελευθερωτών της Αθήνας!
Ελληνίδες και Έλληνες, Πολίτες της Αττικής, δεν αρκεί να υπερηφανευόμαστε για τη δόξα τούτης της μέρας! Δεν είναι δική μας. Δεν είναι καν δανεική. Αν φιλοτιμηθούμε, να την ξαναποκτήσουμε με ιδρώτα, με σκληρή δουλειά και με αίμα, αν χρειαστεί, αν -επιτέλους- συμφωνήσουμε και πορευτούμε, χωρίς ανέξοδες ρητορείες και λαϊκισμούς, χωρίς εξαλλοσύνες και τάσεις αυτοκαταστροφής, τότε, καλόν το καύχημα ετούτης της Δόξας! Ας εργαστούμε για τη σωτήρια αφύπνιση, αναφωνώντας, σήμερα και πάντα:
Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου Θεού! Ζήτω η 25η Απριλίου 1821! Ζήτω ο Καπετάν Μελέτης Βασιλείου κι όλοι οι Οπλαρχηγοί και οι Φιλικοί, τούτου του ανυπότακτου τόπου! Οι οδοδείκτες της πορείας του Έθνους μας!»