Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου

 

Μην εκπλαγείτε αν στις αρχές του νέου έτους ακούσετε να προβάλλεται επικοινωνιακά από την κυβέρνηση ένα νέο success story. Το οποίο θα περιλαμβάνει μεγάλες “επιτυχίες” της διακυβέρνησης Τσίπρα, όπως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ιδιωτικά κεφάλαια, η προώθηση ιδιωτικοποιήσεων, οι προκαταρκτικές συζητήσεις για το χρέος και η προσδοκώμενη έξοδος της χώρας στις αγορές.

Το επιχειρούμενο déjà vu του πρώτου εξαμήνου του 2014, τουλάχιστον σε ψυχολογικό επίπεδο, έχει συγκεκριμένες στοχεύσεις. Και κυρίως έχει ως στόχο όχι τόσο την κοινωνία, αλλά το εσωκομματικό μέτωπο στον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Καθώς θα αναζητηθεί μία “επιτυχία”, ένα story που θα λειτουργήσει ως άλλοθι για τους βουλευτές και ως μοχλός πίεσης και προσδοκίας ταυτόχρονα, γαι να περάσουν τα πολύ δύσκολα νομοσχέδια που θα έρθουν, με κυρίαρχα το ασφαλιστικό και το αγροτικό.

Εκείνα δηλαδή, που σε συνδυασμό με τα πρόσθετα μέτρα που θα απαιτηθούν από το Μνημόνιο Τσίπρα (αυτή τη φορά) καθώς θα έχουμε ξεμπερδέψει με τα… υπόλοιπα από τα προηγούμενα Μνημόνια, θα μπορούσαν αν δημιουργήσουν ένα εκρηκτικό πολιτικό, αλλά και κοινωνικό περιβάλλον. Ακριβώς αυτό θέλουν να προλάβουν, έτσι ώστε να ακυρωθεί ταυτόχρονα και η όποια δυναμική “εκκίνησης” θα μπορούσε να έχει ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας…

Για τη δημιουργία του αριστερού success story, θα χρησιμοποιηθούν όλα τα διαθέσιμα όπλα. Αρχικά η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση για το Δημόσιο και η προσέλκυση ιδιωτικών επενδυτικών κεφαλαίων, της τάξης των 6 δισ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες θα αξιοποιηθεί και η δυνατότητα, μέσα από την πώληση των επισφαλών δανείων, να μειώσουν στο εξής τις προβλέψεις τους, να βελτιώσουν τους δείκτες φερεγγυότητας αλλά και να επιστρέψουν σταδιακά σε μικρή έστω κερδοφορία.

Από εκεί και πέρα έχουμε τις ιδιωτικοποιήσεις και τις πωλήσεις των θυγατρικών των τραπεζών. Το κλείσιμο της πώλησης των 14 αεροδρομίων στη Fraport, την πώληση του ΟΛΠ, τις διαδικασίες γαι την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, την πώληση της Finansbank από την Εθνική και την εκ νέου δρομολόγηση ή και κλείσιμο της πώλησης του Αστέρα. Η δε πώληση των επιχειρηματικών κόκκινων δανείων στα funds θα παρουσιαστεί ως καταλύτης για να υπάρξει κινητικότητα στον επιχειρηματικό τομέα με deals και αναδιάταξη δυνάμεων.

Σημειώστε ότι στο επενδυτικό ραντεβού της Νέας Υόρκης την Δευτέρα, οι εκπρόσωποι των “θεσμών” μίλησαν θετικά για την υλοποίηση των σκληρών δεσμεύσεων της χώρας και άνοιξαν παράθυρο συζήτησης για την ελάφρυνση του Χρέους. Η οποία θα μπορέσει ίσως να λειτουργήσει στην κατεύθυνση της αποκατάστασης του weaver στα ελληνικά ομόλογα. Κίνηση που μπορεί να θεωρηθεί ως προάγγελος μίας μελλοντικής αγοράς ελληνικών τίτλων στο πλαίσιο του QE και την έξοδο της χώρας στις αγορές. Δεν αποκλείεται μάλιστα, όλα αυτά να δώσουν μία ώθηση και στο Χρηματιστήριο, όπου αρκετές μετοχές βρίσκονται σε εξευτελιστικά επίπεδα αποτίμησης, με πρώτες τις τράπεζες.

Βεβαίως, όλα αυτά, αν φυσικά τα δούμε να συμβαίνουν, δεν δίνουν απάντηση σε βασικά ζητήματα, όπως η κόπωση κοινωνίας και επιχειρήσεων από την υπερφορολόγηση, που απειλεί ευθέως την δανειοδοτική τους δυνατότητα, δεν απαντούν στα σκληρά ερωτήματα για την βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και τις νέες περικοπές σε συντάξεις. Δεν λύνουν το ζήτημα της κατάρρευσης της κατανάλωσης μέσα από την επιβολή των capital controls και το πλήγμα που αυτά έχουν προκαλέσει στην επιχειρηματικότητα και στις εισαγωγές από τις οποίες εξαρτάται η αγορά και η χώρα. Δεν εγγυώνται ότι δεν θα χρησιμοποιηθούν τα κόκκινα δάνεια για την αρπαγή επιχειρήσεων που λόγω της κρίσης βρέθηκαν σε οικονομική δεινότητα προς όφελος κερδοσκόπων ή ανταγωνιστών.

Δεν απαντούν στους “διωγμούς” εναντίον μεγάλων επενδυτών στη χώρα και στο πλήθος των αντικινήτρων που καθημερινά θεσπίζονται. Δεν δίνουν ώθηση στην οικονομία και δεν εγγυώνται θέσεις εργασίας. Δεν αλλάζουν ούτε αμβλύνουν τους κινδύνους από την ανεξέλεγκτη ροή προσφύγων στη χώρα και την πολύ μικρότερη προώθησή τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να γίνει η Ελλάδα αποθήκη δυστυχισμένων ψυχών, με απρόβλεπτες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες.

Με άλλα λόγια, το success story που θέλει να παρουσιάσει στο νέο έτος η κυβέρνηση Τσίπρα, ίσως δεν απέχει πολύ από αυτό που οι Αμερικανοί ονομάζουν ως το “τίναγμα της ψόφιας γάτας”, θέλοντας να παρομοιάσουν μία αντανακλαστική ανοδική κίνηση με την βέβαιη επαναφορά στη δυσμενή πραγματικότητα.